Czy to wszystko na nic?

W pewnym momencie drogi każdego z nas pojawi się  przeszkoda, którą będzie myśl, że tak wiele zrobiłeś, tyle się na cierpiałeś, kosztowało Cię to wiele wyrzeczeń, a to wszystko na nic. Po co dalej w to brnąc jeżeli i tak nie widać, jakiegokolwiek postępu, zmiany. Wiesz, że nie możesz słychać tych myśli i uciekać od nich jak najbardziej się da. Przekonanie, że uczyniło się ogromny wysiłek, a nie osiągnęło żadnych właściwie postępów, jest czołowym niebezpieczeństwem czyhającym na początkujących dozorców maszyny. Jest ono, będę nalegał, w każdym przypadku przekonaniem niepopartym faktami i zazwyczaj jest po prostu wynikiem reakcji na znużenie, któremu sekunduje pilnie instynkt wrodzonego lenistwa. Nie sądzę, aby ostało się to przy bezstronnej analizie faktów. Ale wiem też, że w celu znalezienia sobie wymówki do zarzucenia dalszych wysiłków, człowiek jest w stanie przekonać siebie, iż poprzednie wysiłki nie dały zupełnie żadnych owoców. Taka dziwna jest ta ludzka maszyna. Błagam, aby każdy studiujący samego siebie rozważył to stwierdzenie z całą uczciwością intelektualną, na jaką go stać. Ostrzegam i pragnę aby każdy z was wziął to na poważnie, nie olewał tego ani nie mówił że jego to się nie tyczy.  Uwielbiamy wymówki to wspaniały sposób na zaprzestanie swoich działań, tylko po co? Jak by każdy tak właśnie robił, podawał się tuż przed osiągnięciem celu, człowiek do niczego by nie doszedł. I stanęliśmy w jednym punkcie, bez żadnego kroku na przód, spowodowałoby to tylko zacofanie. Chciałbyś się cofnąć parę tysięcy lat wstecz?