Wola górą nad umysłem

Tylko wola zwycięży nad umysłem, czyli jak tylko będzie mogła powiedzieć do umysłu, ze słuszną dozą pewności jego posłuszeństwa: „Zrób to. Pomyśl o tym i myśl tak bez odbiegania na boki, dopóki nie pozwolę ci przestać.” to będzie znak, że nadszedł czas podjęcia pracy doskonalenia maszyny ludzkiej na szerszą skalę i bardziej wszechstronnie. Tak jak Urząd Miasta podejmuje zadanie odnowienia i oczyszczenia miasta. Niesamowite możliwości posłusznego umysłu dadzą o sobie znać natychmiast, a co więcej – zaczną oddziaływać na to, co określamy mianem naszego „charakteru”. Charakter danej osoby jest, i może być, niczym więcej jak tylko wypadkową jego nawyków myślowych. Jeden człowiek jest dobroduszny, ponieważ zwykle myśli dobrodusznie. Inny człowiek jest leniem, ponieważ jego myśli zazwyczaj krążą wokół przyjemności natychmiastowej bezczynności. To prawda, że każdy rodzi się z pewnymi predyspozycjami oraz że te predyspozycje mają bardzo silny wpływ na wczesne tworzenie się nawyków myślowych. Ale pozostaje faktem, iż charakter buduje się długotrwałym, nieprzerwanym zwyczajem myślenia. Jeśli dojrzały gmach struktury charakteru pokazuje w przerysowanej formie cechy, które były specyficzne dla jego pierwotnych skłonności, oznacza to tylko, że prawdopodobnie powolne wznoszenie tego gmachu odbywało się na chybił trafił oraz że rozsądek nie był tu naczelnym dowódcą. Dziecko może się urodzić z tendencją do garbienia pleców. Jeśli nic się nie zrobi w tej sprawie – dziecko zostanie urzędnikiem i będzie czuło wstręt do gimnastyki; jego ramiona staną się zbyt zaokrąglone, tylko przez ten nawyk. Z drugiej strony, jeśli jego wola, wiedziona rozumem, wymusi wytworzenie nawyku korekcji fizycznej, to jego ramiona będą prawdopodobnie całkiem proste albo bardzo tego bliskie. Tak wygląda fizyczny nawyk! Dokładnie tak samo wygląda nawyk umysłowy.