Opowiadane nam bajki i nie stworzone historie

Magia bajek i nie stworzonych historii jakie nam opowiadają, dla nas jest czymś prze pięknym ale nie do spełnienia. Przez dziesięć rozdziałów wytrzymaliście to, chociaż nie bez protestów. Znam to uczucie obecne w waszych umysłach, które objawiło się wielokrotnie w licznych krytykach moich idei. Uczucie to można w skrócie przetłumaczyć powiedzmy tak: „Wszystko bardzo pięknie, ale to nieprawda, ani trochę! Jakąś bajkę nam tu wciskasz. Cuda się nie zdarzają itd.” Ja z mojej strony mam uczucie, że jeśli tu i teraz nie wezmę w ręce waszego niedowierzania i nie rozprawię się z nim raz na zawsze, mogę od razu zwinąć swój kram, zamknąć okiennice i spuścić rolety, bo wejdzie wam w nawyk patrzenie na mnie jak na źródło próżnej rozrywki tylko i wyłącznie. Wyczuwam już, z wyrażeń niektórych krytyków, że dla nich mógłbym w ogóle nie istnieć i nie napisać ani słowa. Dlatego przerwę w tym momencie, aby jeszcze raz podkreślić z całym przekonaniem to, co powiedziałem na samym początku. Waszym głównym kontrargumentem jest: „Natura ludzka jest zawsze taka sama. Znam moje wady. Bez sensu o nich mówić. Nie mogę ich zmienić. Taki się urodziłem.” Śmiertelną słabością takiego argumentu jest po pierwsze bazowanie na absolutnym fałszu; a po drugie, że stawia was w pozycji nie do obrony. Natura ludzka jak najbardziej się zmienia. Nie ma nic bardziej nie-naukowego, nic z bardziej zapyziałego średniowiecza, niż wierzyć święcie w jej niezmienność. Zmienia się jak wszystko inne na świecie. Nie widzicie zmian. Zgoda! Ale nie widzicie też, jak rośnie trawa no chyba że wstaniecie bardzo wcześnie.